Buda dla dużego psa - wymiary

Pies a buda – o czym pamiętać?

Zanim zdecydujemy się na umieszczenie naszego psa w budzie, musimy pamiętać o kilku istotnych z punktu widzenia prawa, ale i jego potrzeb, rzeczach. Przede wszystkim, jeśli chcemy ograniczyć psu przestrzeń przy budzie np. na część dnia, to o wiele lepszym rozwiązaniem będzie postawienie odpowiedniego kojca aniżeli użycie nawet odpowiedniej stalowej linki. Na takiej uwięzi pies nie może przebywać dłużej niż 12 godzin, ale jest on również niewychowawcza – o wiele lepszym rozwiązaniem jest dopasowany rozmiarem kojec. Co więcej, pies mieszkający w budzie cały rok powinien mieć ją odpowiednio ocieploną oraz odizolowaną od podłoża. Niezbędne jest zapewnienie na wybiegu miejsca ocienionego i osłoniętego od wiatru. Do dyspozycji psa musi być stale miska z wodą; najlepszym rozwiązaniem jest montaż miski np. na ścianie kojca czy budy dla psa, aby czworonóg nie mógł jej przewrócić podczas przypadkowej zabawy. Nie każdy pies też nadaje się do mieszkania w budzie i rzetelna ocena tego stanu rzeczy jest kwestią podstawową, o czym niżej. I w końcu – dostęp do ogrodu nie sprawia, że pies nie potrzebuje spacerów; wręcz przeciwnie, powinny one stanowić codzienny element dnia.

Nie dla każdej rasy

Na początek pamiętajmy o tym, że nie wszystkie psy nadają się do mieszkania w budzie. To, że pies reprezentuje dużą rasę nie predysponuje go automatycznie do mieszkania w ogrodzie, nawet w najlepiej ocieplonej budzie. Dobrze w takich warunkach czują się przede wszystkim typowe rasy stróżujące, które zostały stworzone z myślą o znoszeniu ciężkich warunków (szczególnie zimowych) – mają one zwykle dłuższą, gęstą sierść i dodatkowy podszerstek, izolujący dość dobrze od zimna. Przykładowo, owczarek kaukaski może być dobrym wyborem do mieszkania w budzie, ale doberman, który uważany jest rasę „groźną”, ma gładką sierść bez podszerstka i będzie w budzie po prostu cierpiał. Warto zastanowić się również nad trzymaniem w budzie psów małych i średnich ras, zwłaszcza gdy one same chętniej spędzałyby czas blisko człowieka. Niezależnie od tego, czy pies jest mieszańcem, czy posiada rodowód – należy najpierw ocenić jego charakter, aby móc stwierdzić, czy faktycznie mieszkanie w budzie będzie mu służyć.

Idealne wymiary budy

Tak naprawdę trudno jest mówić o idealnych wymiarach budy dla każdego psa. Wiele bud ma standardowe wymiary, które na pewno w przypadku części psów mogą okazać się za duże albo za małe w danym rozmiarze czy nawet rozmiarach sąsiadujących. Przykładowe wymiary budy dla owczarka niemieckiego to zazwyczaj około 90 cm szerokości, 120 cm długości i 110 cm wysokości, jeśli inwestujemy w budę pojedynczą. Taka wyposażona w przedsionek wymaga dodatkowych ok. 50-60 cm długości.

Według tej zasady możemy stwierdzić, jak łatwo ocenić idealne wymiary budy dla naszego psa. Należy zmierzyć czworonoga w kłębie – buda powinna pozwolić mu na wyprostowaną pozycję, ewentualnie taką, w której jedynie ma lekko schyloną głowę, gdy stoi. Otwór wejściowy powinien być jednak niższy, bo zbyt wysoki będzie nadmiernie wychładzał wnętrze budy. Długość obliczamy również mierząc psa od karku do ogona i dodając kilka centymetrów zapasu. Szerokość jest najtrudniejsza do oceny – najlepiej jest sprawdzić, ile nasz pies zajmuje miejsca, gdy śpi na boku, z wyciągniętymi przed siebie łapami. W ten sposób określimy, jaka szerokość budy będzie dla niego komfortowa.

Warto zauważyć, że buda z przedsionkiem nie wymaga podwójnej długości w porównaniu do tej standardowej. Przedsionek może liczyć sobie ok. ½ długości całej budy czy komory mieszkalnej – jest to wystarczający rozmiar, bo pies zazwyczaj i tak jedynie przez nią przechodzi.

Ciekawe rozwiązania

Istnieje szereg ciekawych pomysłów na urozmaicenie projektu budy. Psie budy są dziś tworzone dla wymagających opiekunów, dlatego nie brak w nich funkcjonalnych rozwiązań. Pierwszym z nich oczywiście jest obecność przedsionka, zwłaszcza gdy pies przebywa w budzie przez większość roku. Przedsionek powinien być odpowiednio duży, a także mieć wejście położone pod kątem 90 stopni do wejścia do właściwej komory budy, aby zminimalizować docieranie tam np. chłodnego wiatru. Wejście do przedsionka można dodatkowo zabezpieczyć drzwiczkami czy wiszącą zasłoną.

Drugą opcją jest obecność tarasu albo werandy. Taras jest odsłonięty ze wszystkich stron oraz niezadaszony – stanowi po prostu wygodne, zwykle wyłożone drewnem miejsce do odpoczynku dla psa w izolacji od podłoża. Sprawdzi się, gdy pies ma dostęp do zadaszenia np. w kojcu. Dla wolno stojącej budy lepsza będzie weranda, która jest zadaszona i często odsłonięta przynajmniej z jednej strony, w ten sposób chroniąc przed silnym wiatrem, opadami, ale i słońcem.

Bardzo praktyczna jest konstrukcja budy z dodatkowym otwarciem. Zazwyczaj, z uwagi na mniejszy ciężar, podnoszony jest po prostu dach. Pozwala to posprzątać wewnątrz, wyjąć psa np. w czasie choroby czy też po prostu regularnie wymieniać ściółkę i zachowywać czystość. Pozostając przy dachu – jeśli buda jest nieosłonięta, to powinien być on spadzisty, co zmniejsza ryzyko tworzenia się poduch śnieżnych w zimie i ułatwia odprowadzanie wody w czasie deszczu.