Blog

Relacja człowieka z kotem, a prawdę powiedziawszy odwrotnie – kota z człowiekiem – należy do jednych z najbardziej skomplikowanych. Na opiekę nad czworonożną mieszanką wybuchową pierwotnych instynktów, surowego, dzikiego charakteru i głębokiego indywidualizmu decydują się najwytrwalsi, często samotni z wyboru, zawsze o silnej osobowości. I tacy zwykle potrafią sprostać temu, jakże trudnemu, wyzwaniu. Chyba, że przyjdzie im go głowy próbować wytresować kota. O, nieodczekanie.

Kot – i to drastycznie różni go od psa – wcale nie potrzebuje do szczęścia człowieka. Tym bardziej nie oczekuje żadnej głębszej relacji, w której miałby z własnej, nieprzymuszonej woli stanowić przedmiot żywego zainteresowania emocjonalnego. A już w żadnym wypadku nie zaakceptuje prób tresury. Nie bez przyczyny mówi się, że trzyma się na uboczu, w świętym spokoju chadzając własnymi ścieżkami. Ot, tak po prostu jest.

Obserwując współczesny obraz rynku spożywczego bez trudu dostrzeżemy liczne symptomy świadczące o tym, że diety wegetariańska i wegańska stały się niezwykle popularne, stanowiąc ważny aspekt naszej kulinarnej codzienności. Decyduje się na nie coraz więcej osób, twierdząc, że jest to wynik już nie tylko samych przekonań, ale również odczuwalnie lepszego zdrowia i samopoczucia. Okazuje się bowiem, że dieta wegetariańska w swej pierwotnej odmianie, wykluczająca mięso i przetwory mięsne, a także ryby czy owoce morza, a uwzględniająca z kolei nabiał i jaja, prawidłowo skomponowana, nie tylko poprawia codzienne samopoczucie, ale również skutecznie zmniejsza ryzyko występowania wielu mniej lub bardziej poważnych chorób.

 

Dawniej postrzegana jako chwilowy kaprys bogatych elit, z czasem jednak stała się ważnym trendem żywieniowym, który rok za rokiem, krok za krokiem, przyciągał coraz większe grono zainteresowanych.

 

Na całym świecie żyje obecnie około 1,5 miliarda zdeklarowanych wegetarian, z czego blisko (tylko lub aż) 80 milionów dokonało takiego wyboru. Reszta sięgnęła po alternatywną metodę żywienia z konieczności. Niezależnie od przyczyn czy pobudek, choć wegetarianie stanowią wciąż niewielki odsetek w stosunku do całej ludności świata, grupa ta wywiera olbrzymi wpływ na współczesny obraz rynku spożywczego, a jak się okazuje również na dynamicznie rozwijający się w ostatnich dziesięcioleciach rynek pet food.

Zbliżająca się zima budzi zawsze mieszane uczucia. Jedni cieszą się, że będą mogli spędzać radośnie długie godziny, bawiąc się w śniegowych zaspach. Inni przestali już jakkolwiek wierzyć, że w swoim mieście jeszcze jako taki śnieg w ogóle zobaczą i zamiast dawnych śniegowców, w środku grudnia stawiają na wycieraczce kalosze. Jeszcze inni słysząc zima, myślą ODPORNOŚĆ! A jak odporność to suplementy. Najlepiej garściami. A wiecie jak to jest – co dobre dla mnie, to i dobre dla mojego psa. I podążając za tymże wzmacnianym medialnie tokiem rozumowania decydujemy się na podawanie naszym psom, oczywiście wyłącznie profilaktycznie i prozdrowotnie najróżniejszych preparatów, nie wiedząc właściwie co robimy. Suplementacja na zimę to nie jest złe rozwiązanie, jednak musi zostać dostosowana do rzeczywistych potrzeb psa, najlepiej po wcześniejszej konsultacji ze specjalistą. Co więcej, zaczynając ją pod koniec listopada, nie powinniśmy oczekiwać żadnych efektów w połowie grudnia, bo to zwyczajnie nierealne, w szczególności, gdy z myślą o zdrowiu i bezpieczeństwie naszych czworonogów wybieramy naturalne preparaty.