Jak dbać o kota z FIV?
Co to jest FIV? Jak kot się zaraża?
FIV nazywany jest również „kocim AIDS”, bo stanowi zespół nabytego niedoboru odporności. Wywoływany jest przez wirus o tej samej nazwie – skrót pochodzi o nazewnictwa anglojęzycznego feline immunodeficiency virus.
Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt zdrowego kota z jedną z wydzielin od kota chorego. Może to być:
- nasienie
- ślina
- krew
- mleko
Z tego powodu najczęściej zarażają się koty wolnożyjące i wychodzące. Do zakażeń dochodzi w trakcie walk, które kończą się pogryzieniami. Transmisja wirusa następuje też poprzez kopulację, a także z kotki na miot.
FIV – jakie objawy?
Przez około 9 tygodni od kontaktu z zarażonym kotem następuje namnażanie wirusa, co skutkuje u kotów infekcjami z typowo wirusowym przebiegiem. Pojawia się podwyższona temperatura, gorsze samopoczucie, a niekiedy też biegunka. Co ważne, u kotów o silnej odporności ten etap jest utajony. Następnie choroba wchodzi w fazę bezobjawową, w której kot jest nosicielem zagrażającym innym kotom. Po kilku miesiącach, a czasem i latach, dochodzi do pogorszenia zdrowia zwierzęcia – wypadania sierści, gorszego samopoczucia, braku apetytu. Lekarz weterynarii na tym etapie może wyczuć powiększone węzły chłonne. Potem stan kota gwałtownie się pogarsza. Pojawiają się niegojące rany, nagłe chudnięcie przy braku apetytu i chorobach dziąseł i zębów, pogorszenie kondycji skóry. Ostatni etap to wielonarządowa niewydolność organizmu, w tym wątroby, nerek. Ten etap nie podlega leczeniu z uwagi na bardzo zły stan ogólny kota i kończy się eutanazją, ale nie występuje zwykle u kotów domowych, jako że ich właściciele zauważają gorsze samopoczucie zwierzaka.
Diagnostyka FIV
Diagnozowanie FIV u kota jest zwykle proste, o ile właściciel odpowiednio szybko przyjdzie ze zwierzęciem do gabinetu weterynaryjnego. Zazwyczaj kotu pobierana jest krew, którą następnie nanosi się na test płytkowy. Może on stwierdzać obecność wirusa w organizmie. Na tej podstawie przeprowadza się leczenie albo dokonuje dalszej diagnostyki laboratoryjnej. Test można wykonać każdemu kotu powyżej 6 miesiąca życia.
FIV – jak leczyć kota?
Największym problemem tej choroby jest fakt, że właściwie nie da się jej leczyć. Wirusa nie sposób usunąć z kociego organizmu, z tego powodu lekarz skupia się na tym, aby nie namnażał się on i nie powodował wtórnych infekcji i dalszego spustoszenia w kocim organizmie.
Zazwyczaj przeprowadza się leczenie adekwatne do stanu kota, dlatego antybiotyki, sterydy czy inne preparaty podaje się jedynie, gdy jest taka konieczność wywołana infekcjami wtórnymi. Dodatkowo stosuje się witaminy i suplementy oraz leki poprawiające odporność kota – do końca jego życia. Bardzo ważne jest regularne odrobaczanie oraz szczepienie, które minimalizuje ryzyko rozchorowania się mruczka z powodu pasożytów czy innych chorób. Wszystkie niepokojące objawy powinny być impulsem do natychmiastowego pojawienia się w gabinecie weterynaryjnym.
Jak zapobiegać zarażeniu kota FIV?
Przede wszystkim, jeśli to możliwe, warto zadbać, aby kot nie był wychodzący. To znacznie zmniejsza ryzyko kontaktu z wirusem. Jeśli to niemożliwe, należy zwierzę wychodzące wysterylizować bądź wykastrować. Dzięki temu zlikwidowane zostanie ryzyko zakażenia podczas kopulacji i zminimalizowana szansa na wszczynanie bójek w związku z walką o terytorium czy pozycję w lokalnej grupie kotów. Jeśli zauważony zostanie kot z niepokojącymi objawami, konieczne jest jego złapanie, zdiagnozowanie i izolacja od pozostałych zwierząt.
Jak dbać o kota z FIV?
Przede wszystkim warto upewnić się co do diagnozy, wykonując po upływie około miesiąca testy laboratoryjne dające stuprocentową pewność co do zarażenia. Kot, który choruje na FIV, musi być izolowany od innych kotów. Oznacza to, że zwierzę wychodzące powinno zamieszkać na stałe w domu, a to mieszkające w domu musi pozostać jedynakiem. Wirus jest groźny dla każdego zdrowego kota.
Regularnie należy udawać się na wizyty weterynaryjne w celu zbadania parametrów krwi i stanu ogólnego kota. Niezbędna jest profilaktyka przeciwko pasożytom oraz regularne wykonywanie szczepień, jeśli weterynarz je zaleci.
Nie bez znaczenia jest również zapewnienie kotu właściwego żywienia. Karma sucha dla kota powinna zawierać dużą ilość mięsa, nienasycone kwasy tłuszczowe, które zapobiegają stanom zapalnym, a także lizynę, która znana jest jako składnik podnoszący odporność. Dodatkowo stosuje się, po konsultacji z lekarzem weterynarii, suplementy diety bogate w betaglukan, których zadaniem jest odbudowanie odporności kota.