Jaka klatka dla dwóch szczurów?

Klatka dla szczura – wymiary

Przede wszystkim warto zauważyć, że wymiarów górnych zazwyczaj nie da się określić. Wszystko zależy od liczebności stada, tego, jak szczury się dogadują, ale też ilości przestrzeni, którą dysponujemy. Jeśli mamy sporą przestrzeń do zagospodarowania na miejsce dla szczurów, to warto wybrać klatkę większą i wyższą. Szczury bowiem należą do tych stworzeń, które chętnie będą korzystać z hamaków, półek i podestów.

Minimalne wymiary klatki dla dwóch szczurów to 40 x 60 cm. Dobrze, aby klatka była wysoka przynajmniej na jedno piętro. Może być ono wbudowane w jej konstrukcję albo po prostu stanowić przestrzeń do zagospodarowania. Z tego powodu dobrze, aby minimalna wysokość klatki wynosiła 60 cm.

Klatka dla szczura – z wyposażeniem czy bez?

Tutaj opinie są podzielone. Klatki generalnie dzielą się na dwa rodzaje:

• plastikowe, zabudowane;
• metalowe, z prętami.

Oba te rodzaje można zwykle łączyć, jeśli ma się żyłkę majsterkowicza. Zazwyczaj klatki typu duna, czyli plastikowe, można łączyć ze sobą w ramach konkretnych linii produktów. Dostępne są specjalne tunele, pojemniki oraz inne elementy, które pozwolą rozbudować konstrukcję w konkretny sposób przewidziany przez producenta. Minusem takich klatek jest to, że mają gorszą wentylację i mogą na dłuższą metę reagować np. z moczem, jeśli szczury nie preferują korzystania z przygotowanej toalety. Mają zwykle jednak wyposażenie.

Z kolei klasyczne klatki z prętami są bardziej otwarte, dlatego też wentylacja w ich wnętrzu jest o wiele lepsza. Co istotne, mogą mieć one różne rozmiary, ale łączenie kilku modeli nie jest przewidziane przez producentów. Dla uzyskania takiego efektu musimy samodzielnie dokonać renowacji i zastanowić się, jaka ma być końcowa klatka dla szczurów – jak zrobić dodatkowe pomieszczenie czy poziom. Tego typu klatki często nie mają wyposażenia, co jest z jednej strony wadą, bo wszystko trzeba dokupić, a z drugiej zaletą – bo można urządzić przestrzeń w sposób dostosowany do potrzeb szczurów. W przypadku takich klatek warto tylko dopilnować, aby szczeliny między prętami nie były większe niż 10 mm.

Wyposażenie klatki dla szczurów

Jeśli zdecydujemy się na zakup modelu bez wyposażenia, musimy nieco pomyśleć nad tym, co umieścimy wewnątrz klatki. Na pewno konieczne jest podłoże. Tutaj dobrze sprawdzają się trociny, a w domku – sianko. Toaletę najlepiej jest wypełnić drewnianym żwirkiem albo piaskiem. Niekiedy jednak szczury reagują alergicznie na trociny jako podłoże i w takiej sytuacji warto zadbać o zamiennik, np. matę z naturalnych materiałów.

Przy dwóch szczurach dobrze jest zamontować przynajmniej dwa poidła i spory kącik, w którym umieścimy jedzenie. Ten ostatni powinien być łatwo dostępny dla opiekuna oraz umieszczony w takim miejscu, które szybko da się wyczyścić i zdezynfekować. Świeże jedzenie, na przykład kawałki warzyw czy owoców, dobrze jest umieszczać osobno.

Niezbędny jest tez wspomniany domek, który zmieści szczura, ale nie ma zbyt dużego otworu. Jego wnętrze powinno być wysokie, aby szczur mógł wymościć sobie gniazdo. To, czy trzeba kupić jeden domek, czy dwa osobne, zależy od tego, jak dogaduje się stado. Alternatywnie można też umieścić w klatce bujaczki materiałowe, na przykład samodzielnie wykonane hamaki. Szczury uwielbiają ten rodzaj rozrywki.

Klatka dla dwóch szczurów – jak zebrać stado?

Na początek warto pamiętać o tym, co zostało już wspomniane. Generalnie szczury należą do stworzeń stadnych, dlatego trzeba trzymać minimum dwa osobniki w jednej klatce. To, czy stworzą stado, zależy w dużej mierze od nich. Niektóre zwierzęta, zwłaszcza niekastrowane samce, mogą zwyczajnie ze sobą rywalizować, co prowadzi do konfliktów, a nawet zranień. Z tego powodu rzadko, ale jednak zdarza się, że szczur musi zamieszkać sam. Dotyczy to niekastrowanych samców o silnym charakterze, które nie mogą przejść zabiegu kastracji, a także zwierząt chorych czy starszych, które przyzwyczaiły się do samodzielnego życia i nie mogą bądź nie akceptują innych zwierząt.

Tutaj istotna informacja – nie należy trzymać ze sobą nawet kilkumiesięcznych par mieszanych. Są one w stanie się rozmnażać i to bardzo często w ciągu roku , a z jednej miotu może urodzić się kilkanaście osobników! Z tego powodu, jeśli planujemy parę mieszaną, dobrze jest wykastrować jedno z nich. Zazwyczaj stosuje się kastrację samców, bo jest ona mniej inwazyjnym zabiegiem niż sterylizacja samic.