Nietypowe psie akcesoria – stosuj je właściwie!

1. Obroża uzdowa

Ten rodzaj obroży często polecany jest przez osoby zajmujące się szkoleniem pozytywnym jako alternatywa dla kolczatki, o której za chwilę. Obroża uzdowa zakładana jest na psi pysk i ma za zadanie odwracać go na bok, gdy pies pociągnie. Nie powinna być stosowana jako narzędzie do wyprowadzania psa – jest to sprzęt wyłącznie szkoleniowy i służący do wprowadzania korekty. Z tego powodu pies powinien być wyprowadzany wyłącznie na obroży i smyczy. Do kantaru należy zaś dopiąć drugą, lekką smycz z niewielkim karabińczykiem i stosować ją wyłącznie w formie korekty. Uwaga – zbyt silny ruch może skręcić delikatnemu psu kark!

2. Kolczatka

Obroża ta jest wyjątkowa, bo została stworzona w innym celu – odwrócona kolcami do góry miała chronić psy pasterskie przed atakiem wilka. Dziś jest jedną z popularniejszych obroży na spacery, podczas gdy, podobnie jak obroża uzdowa, nie powinna być stosowana do wyprowadzania psa. Kolczatkę należy stosować jak narzędzie szkoleniowe, przypinając do niej drugą, osobną smycz. Co więcej, kolczatka nie powinna być luźna na szyi – ma być zapięta „na sztywno” tuż za psimi uszami, aby się nie zsuwała. W ten sposób, używana przy korekcie, jest skuteczna. W innym przypadku pies ciągnie na kolczatce tak jak na każdej innej obroży. Nie należy puszczać luzem psa w kolczatce, zwłaszcza odwróconej kolcami do zewnątrz!

3. Gwizdek treningowy

Wiele osób kupuje gwizdek dla psa a potem dziwi się, że on nie działa. Żadne narzędzie szkoleniowe nie będzie działać, jeśli nie zostanie psu skojarzone z konkretnym bodźcem albo zachowaniem. Z tego powodu reagowania na gwizdek trzeba psa po prostu nauczyć. Jak to zrobić? Najprościej i najbardziej niezawodnie jest podkładać gwizd pod bieg psa w naszym kierunku, a następnie nagradzać psa za powrót. W ten sposób dźwięk gwizdka podkładany jest pod pamięć mięśniową, przez co pies na jego sygnał wraca natychmiast do opiekuna, bez zastanawiania się, co powinien zrobić. Co jest istotne? Po pierwsze, warto sprawdzić, na który gwizdek pies w ogóle reaguje. Po drugie, sygnał gwizdka powinien być zawsze taki sam.

4. Kaganiec weterynaryjny

Kaganiec – tuba, materiałowy, siatkowy – pod takimi pojęciami dostępne są kagańce weterynaryjne. Nie są to produkty odpowiednie na codzienny spacer z psem, a nawet do komunikacji miejskiej. Kaganiec ten, z uwagi na charakterystyczną budowę, która zamyka szczelnie psi pysk, jest stosowany w gabinetach weterynaryjnych do wykonywania psu rozmaitych zabiegów, gdy on sam próbuje się bronić, gryząc. Nie daje psu możliwości swobodnego dyszenia z otwartym pyskiem, co jest podstawą chłodzenia. Z tego powodu wiele osób, które noszą takie kagańce latem doznaje udaru cieplnego, bo nie są one w stanie schłodzić swojego ciała. Kaganiec o takim kształcie powinien być używany wyłącznie w sytuacjach, w których psu trzeba wykonać jakiś zabieg, a on sam nie daje tego zrobić z powodu prób gryzienia. Na spacery należy wybrać kaganiec fizjologiczny.

5. Smycz automatyczna

Właściwie większość psów mijanych na spacerach chodzi na smyczy automatycznej. Nie jest to z wielu względów dobre rozwiązanie. Na początek warto pamiętać, że to opiekun powinien nauczyć się obsługi smyczy automatycznej – wszystkich jej przycisków i blokad. Po drugie, pies, który chodzi na smyczy automatycznej, powinien umieć ogólnie chodzić również na zwykłej smyczy oraz reagować na komendy głosowe opiekuna. To niezbędne, bo smycz automatyczna daje psu wrażenie ciągnięcia, a przez to nie jest w stanie wyeliminować ciągnięcia jako takiego podczas spacerów. Krótko mówiąc: smycz automatyczna to świetne rozwiązanie, które pozwala zapewnić psom miejskim więcej swobody, ale należy ją stosować tylko w przypadku psów już wychowanych. Nie nadaje się dla szczeniąt czy do nauki chodzenia na smyczy.